my INFINITE story pt.11

Poprzedni rozdział

Priv. Oliwia

Obudził mnie dzwonek do drzwi. Jak zwykle zaspałam. Kiedy otwarłam drzwi do środka wparowała mi Sulli. Była wściekła. Oho coś się stało. Ano tak, zaspałam.

- Nawet dzisiaj musisz się spóźniać?- Wykrzyknęła mi prosto w twarz. Po co ta histeria? Kurde zachowuje się jakby to był ślub… i w dodatku mój. Zaspałam. Ojej nic nowego. Usadziłam ją na kanapie i podałam kubek z herbatą. Miała być moja, ale po pierwsze nie mam czasu aby zaparzyć drugą, a po drugie jest gościem i trza ją jakoś ugościć.

- Jestem twoim senseiem…. A ty i tak traktujesz mnie jak koleżankę z podwórka.- I co z tego? Spakowałam się do końca i usiadłam obok niej.

- Wiesz, że jednak nie lecimy do Japonii, prawda?

- Jak to?!- Krzyknęłam. Jeśli to miał być żart to nie śmieszny. Przez rok się szykowałam na ten wylot! Nawet umiem płynie mówić!

- Były jakieś problemy więc zawody przełożyli na później. A ponieważ wcześniej dostaliśmy zaproszenie na show w Korei to tam lecimy.

- Dlaczego!?- Pytałam dalej.- Mogę nie lecieć?- Spytałam z nadzieją.

- Nie…. Czekam w samochodzie. Pośpiesz się bo reszta już pewnie tam zasnęła.- Powiedziała po czym wyszła. Dlaczego o takich rzeczach dowiaduję się zawsze jako ostatnia? Zaczęli trąbić. Trudno już nie ma odwrotu. Wzięłam swoje rzeczy i dołączyłam do nich. Na lotnisko jechaliśmy 20 min. Ale lot mi się dłużył. 22h + 1 przesiadka. Spałam cały czas. A co mi tam, że wyglądam teraz jak jakaś nie czesana wydra. Na miejscu byłam mega zaspana i wszystko dochodziło do mnie w zwolnionym tempie. Szliśmy grupą więc weszłam do kibla, ale kiedy wyszłam grupa Se znikła. I bumc. Jestem sama. A roaming drogi. Super! Zaczęłam pytać ludzi po angielsku, ale okazało się, że jednak można być większą ciotą z angielskiego ode mnie. W końcu załamana krzyknęłam po polsku. I to był mój najlepszy pomysł. Odpowiedziała mi dziewczyna. Na całe szczęście polka. Ej serio to chyba jest prawda, ze głupi ma szczęście. Aśka jest super. Kupiła mi obiad i pomogła kupić telefon bo w Korei nie kupujesz karty z nr osobno tylko już razem, masz go w fonie. Zabrała mnie do siebie do domu bo zupełnie nie wiem gdzie mam hotel. A nikt nie odbiera. Znaczy inaczej dzwoniłam raz, i to do najmniej ogarniętej osoby. Ale dzwoniłam. W drodze do jej domu dowiedziałam się, ze mieszka z jeszcze 3 osobami. W tym para bliźniaków. Samuel i starsza Klaudia. Jest jeszcze Weronika, ale podobno jest typem lokatora widmo. Co znaczy, ze jest, ale tak rzadko, że musisz przekonywać samego siebie, że istnieje. Mówiła też o ich wadach. Owszem plusach też, ale wad było więcej. W końcu doszłyśmy na miejsce. Było trochę dziwne bo to był duży oszklony budynek. Bardziej przypominający biurowiec a nie budynek mieszkalny, ale dobra. Choć nie bo w środku też dawał takie wrażenie. Weszłyśmy do windy. 12 pięter?! Pojechałyśmy na 4. Wprowadziła mnie do domu. Wow totalna zmiana wystroju. Zwyczajna mała kawalerka studencka. Taką samą wynajmuje w Polsce. Weszłam do salonu a ona poszła do swojego pokoju zaniosła walizkę. Właśnie dlaczego ona ją miała? Może też dopiero przyleciała? Huk. A to co? Krzyki. A to chyba to rodzeństwo. No nie myliłam się. Weszli do salonu. Za nimi szła chyba Weronika. Nie wiem bo pierwszy raz widzę. Jednak później miałam w ciekawy sposób przedstawiony ludzi zamieszkujących to miejsce. Spoko jej porównanie jest no…. Twórcze. Czuję się, że się z nią dogadam.

Priv. Klaudia

Siedziałam z Werką w kuchni i jadłyśmy lody.

- Kim jest w ogóle ta dziewczyna?- Spytałam bo w sumie to nie wiem.

- A czy ja ci wyglądam na medium?

- Taaak..- Stwierdziłam w prawie 100% pewna. Westchnęła i zjadła kolejną łyżkę czekoladowego cudu.

- Jest obłąkanym psychopatom, który zamierza zadźgać cię mlekiem w proszku.- Powiedziałam wciąż trzymając łyżkę w ustach. Była tak poważna, ze miałam wrażenie, ze to prawda. Kurde dobra z niej aktorka. No w sumie potrafi płakać na zawołanie. Ale serio dostałam nawet takiej chwilowej zawiechę. No bo skoro mleko w proszku trzeba zalać wodą to czy woda w proszku była przydatna na pustyni? Spojrzałam na nią. Patrzyła  z wyczekującym wzrokiem.

- Sory co mówiłaś bo nie słuchałam.

- Nie wiem, nie słuchałam.

- Przecież ty mówiłaś.

- No właśnie.- I tak się skończyła nasza rozmowa. Spojrzała na zegarek.

- Jest późno. Idę spać. Tobie też to polecam.- Poszła sobie. Jej całe lody dla mnie. Ale w sumie nie mam na nie ochoty. Schowałam je do lodówki. W salonie już nikogo nie było. Są dwie opcje: 1) ta nowa śpi u Aśki, 2) jest w tym pokoju na końcu korytarza, którego nikt nie chciał bo jest od wschodu i potem słońce rano razi. Zresztą co mnie to. Idę spać. Zasnęłam dość szybko. Za szybko. Obudziłam się z przeczuciem, ze sen był…… dziwny. Tak dziwny to dobre porównanie. No bo komu śni się, że jest latającym jeleniem, który ratuje świat przed zmutowanym ziemniakiem? Śniadanie minęło spokojnie. Podróż do szkoły też. Coś mi tu nie gra. No gdzie jest ten psychopata z piłą łańcuchową? Teraz brakuje tylko takiej muzyczki jak w „Szczękach” (pozdrawiam osoby, którym teraz ta melodia leci w głowach! Tyrym…. tyrym, tyrym). W klasie zaczęło się piekło. No Klima nie działa. A po za tym to ten chomik stwierdził, ze dzisiaj będzie mnie gnębił swoimi Chomiczami patrzadełkami. Czuję, że mam stalkera. Kurde aż boje się ruszać, bo może to spowodować jakiś wypadek czy coś. No nie wiem może spadnie asteroida, albo UFO. Nigdy nic nie wiadomo.

Priv. Weronika

- Nie.- Już setny raz mówię to słowo. Powoli zaczyna tracić dla mnie sens. (też tak macie, że jak w kółko powtarzacie jakieś słowo to zaczyna ono dziwnie dla was brzmieć?) A on nadal swoje.

- Dlaczego? Wczoraj razem spaliśmy. Co ci robi jedna kolacja?- natręt jeden.

- Dużo, po za tym pamiętaj, ze mogę cię wykastrować!

- Już się rwiesz do zrywania ze mnie bielizny? Ok. skoro nie chcesz kolacji to możemy od razu przejść do deseru.- Spojrzałam na niego jak na debila, którym jest.

- Idź do seksuologa.- Wstałam od ławki i poszłam do łazienki. Jak głupi szedł za mną. Kiedy weszłam do środka to nikogo nie wpuszczał. Aaaaaaaa! Zabierzcie tego wariata! Bo na głowę dostaje! Wyszłam a ten dalej swoje.

- Dobra. Niech ci będzie tylko się zamknij w końcu! Błagam! Starczy mi już twojego paplania. Najlepiej nic nie mów już dzisiaj!

- To będę śpiewać.- I zaczął śpiewać. Najpierw „Last Romeo”, potem „Paradise” i na końcu „Destiny”. Zabije debila! A w czasie lekcji pisał mi liściki z tekstem do „Bad”. Nie no na prawe co to za człowiek?! Poszliśmy od razu po lekcjach. Zjedliśmy zwyczajne ramen. To oznacza, ze wybiłam mu z głowy restauracje i po prostu poszliśmy do sklepu na szybką zupkę z kubeczka. Kiedy zjadłam zostawiłam go samego z przemyśleniami bo śpieszyłam się na trening. Niestety mnie dogonił.

- Nie uciekaj! Wiem gdzie trenujesz, mogę cię odprowadzić.

- Ta i jeszcze pocałuj mnie na pożegnanie.

- A mogę?- Przewróciłam oczami.

- Pojęcie sarkazmu jest ci obce? Miałeś kiedyś dziewczynę? Serio przestań się zachowywać jak bohater jakiejś dramy ok. To nie działa w prawdziwym życiu.- Stanął a ja poszłam dalej. Nie wiem o czym on teraz myśli, ale czuję, ze przy jego poziomie umysłowym to, to długo potrwa. Na miejscu byłam wcześniej, ale i tak już się rozpoczęła tam niezła kłótnia. Ok.? O co chodzi? A tak w ogóle to co zrobili z tą laską z wczoraj? Nawet nie wiem jak się nazywała. Dobra będę stać i udawać, że rozumiem. To zawsze pomaga.

Wiem, że się spuźniłam za co przepraszam.

Coś ostatnio jedyne co robie to przpraszam za spuźnienia.

Jak widać pojawił się 1 priv. Oliwii, oraz też jest Sulli

Narazie są nudne i kródkie wątki. Znając życie przeczytaliście to w niecałą minute. Ale szykuję coś dużego ( nie dokońca z tym związanego) i nie mam czasu na długie pisanie. Przepraszam. Niedługo się dowiecie o co chodzi i w końcu pojawią sie długie i na czas rozdziały.

No to chyba wszystko.

Zdjątka

takie zdjęcia, ze aż gif.

Pa!

~Rosa~